Czas pracy kierowcy zawodowego – jak go odpowiednio liczyć?

Zawód kierowcy jest nietypowy pod wieloma względami. Podlega m.in. ścisłym regulacjom w zakresie czasu pracy. Musi on być odpowiednio monitorowany i raportowany, a nieprzestrzeganie procedur wiąże się z surowymi karami. Jest to podyktowane przede wszystkim bezpieczeństwem na drodze. Dowiedz się, jak odpowiednio liczyć czas pracy kierowcy zawodowego.

Czas pracy kierowcy zawodowego – kto podlega regulacjom?

Czas pracy kierowcy zawodowego jest ściśle regulowany. Związane z tym przepisy są kojarzone głównie z kierowcami TIR-ów, ale obowiązują nie tylko ich. Ograniczone godziny pracy kierowcy zawodowego, wymogi dotyczące przerw i odpoczynku mają związek przede wszystkim z charakterem i celem przejazdu. Stosuje się je w szczególności do kierowców:

• ciężarówek,
• autobusów,
• autokarów.

Przepisom dotyczącym czasu pracy nie podlegają m.in. pojazdy:

• medyczne,
• wojskowe,
• zabytkowe,
• wolnobieżne,
• specjalistyczne.

Istnieją również inne wyjątki. W przypadku przewozu osób wykonywanego na stałych trasach o długości do 50 km (np. autobusów miejskich) obowiązują odrębne przepisy. Tachografy monitorujące czas pracy kierowców ciężarówek czy autobusów należy też wyłączyć, gdy są one kontrolowane pod kątem dokonanej w serwisie naprawy lub poruszają się tylko po terenie prywatnym (bez wyjeżdżania na drogi publiczne).

Czas pracy kierowcy a czas jazdy

Jeśli chodzi o czas pracy kierowcy zawodowego, ważną kwestią jest uwzględnienie w nim wszystkich wymaganych czynności. Zgodnie z prawem za czas pracy uznaje się bowiem nie tylko czas jazdy, ale również:

• załadunek i rozładunek pojazdu oraz nadzór nad tymi czynnościami,
• nadzór i pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym z pojazdu,
• czynności związane z utrzymaniem czystości i obsługą codzienną pojazdów lub przyczep,
• czynności spedycyjne,
• niezbędne formalności administracyjne,
• inne zadania służbowe.

Ponadto do czasu pracy wlicza się okres, w którym kierowca pozostaje w gotowości do pracy – np. podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek. Obowiązkowa 15-minutowa przerwa przy dobowym czasie pracy przekraczającym 6 godzin również się do niego wlicza. Dlatego sam czas jazdy kierowcy zawodowego ma niewielkie znaczenie. Wszystkie powyższe czynności muszą być natomiast ewidencjonowane.

Do ewidencji czasu pracy kierowcy zawodowego nie wlicza się natomiast:

• czasu dyżuru, jeżeli podczas jego trwania kierowca nie wykonywał pracy,
• nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu,
• nieprzerwanego odpoczynku dobowego,
• przerwy w pracy (w przypadku realizacji przerywanego systemu pracy).

Podczas obliczania czasu pracy kierowcy należy mieć na uwadze wszystkie powyższe restrykcje. Dokładne monitorowanie przepracowanych godzin jest możliwe dzięki tachografowi (obowiązkowo montowanemu w pojeździe) oraz karcie kierowcy.

Warto sprawdzić: Jak prawidłowo wykonać zdalny odczyt tachografu?

Harmonogram pracy kierowcy – co trzeba wiedzieć?

Pracodawcy zatrudniający kierowców zawodowych muszą obowiązkowo przestrzegać zasad związanych z maksymalnym czasem pracy. Jest on mierzony w wymiarze dziennym, tygodniowym i dwutygodniowym. Jak powinien wyglądać harmonogram pracy kierowcy?

Dobowy czas pracy kierowcy zawodowego

Dobowy czas pracy kierowcy zawodowego jest rozliczany w wymiarze 24 godzin. Zaczyna się w chwili rozpoczęcia pracy kierowcy. Dobowy limit czasu pracy wynosi 9 godzin, ale dwa razy w tygodniu może on być wydłużony do 10 godzin. Pozwala to sprawniej realizować zaplanowane działania, szczególnie w przypadku nieprzewidzianych opóźnień.

Po pracy kierowca musi odbyć nieprzerwany 11-godzinny odpoczynek (w trybie standardowym). W trybie skróconym (dopuszczanym 3 razy w ciągu dwóch tygodni) odpoczynek dobowy może trwać 9 godzin. Odpoczynek regularny może zostać podzielony, przy czym jego pierwsza część musi trwać nie mniej niż 3 godziny, a druga – 9 godzin.

Ponadto kierowcy muszą korzystać z przerw podczas pracy – na każde 4,5 godziny pracy przypada 45 minut odpoczynku. Może to być jedna przerwa lub dwie (15-minutowa, a następnie 30-minutowa).

Zawód kierowcy jest nietypowy pod wieloma względami. Podlega m.in. ścisłym regulacjom w zakresie czasu pracy. Musi on być odpowiednio monitorowany i raportowany, a nieprzestrzeganie procedur wiąże się z surowymi karami. Jest to podyktowane przede wszystkim bezpieczeństwem na drodze. Dowiedz się, jak odpowiednio liczyć czas pracy kierowcy zawodowego.

Czas pracy kierowcy zawodowego – kto podlega regulacjom?

Czas pracy kierowcy zawodowego jest ściśle regulowany. Związane z tym przepisy są kojarzone głównie z kierowcami TIR-ów, ale obowiązują nie tylko ich. Ograniczone godziny pracy kierowcy zawodowego, wymogi dotyczące przerw i odpoczynku mają związek przede wszystkim z charakterem i celem przejazdu. Stosuje się je w szczególności do kierowców:

• ciężarówek,
• autobusów,
• autokarów.

Przepisom dotyczącym czasu pracy nie podlegają m.in. pojazdy:

• medyczne,
• wojskowe,
• zabytkowe,
• wolnobieżne,
• specjalistyczne.

Istnieją również inne wyjątki. W przypadku przewozu osób wykonywanego na stałych trasach o długości do 50 km (np. autobusów miejskich) obowiązują odrębne przepisy. Tachografy monitorujące czas pracy kierowców ciężarówek czy autobusów należy też wyłączyć, gdy są one kontrolowane pod kątem dokonanej w serwisie naprawy lub poruszają się tylko po terenie prywatnym (bez wyjeżdżania na drogi publiczne).

Czas pracy kierowcy a czas jazdy

Jeśli chodzi o czas pracy kierowcy zawodowego, ważną kwestią jest uwzględnienie w nim wszystkich wymaganych czynności. Zgodnie z prawem za czas pracy uznaje się bowiem nie tylko czas jazdy, ale również:

• załadunek i rozładunek pojazdu oraz nadzór nad tymi czynnościami,
• nadzór i pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym z pojazdu,
• czynności związane z utrzymaniem czystości i obsługą codzienną pojazdów lub przyczep,
• czynności spedycyjne,
• niezbędne formalności administracyjne,
• inne zadania służbowe.

Ponadto do czasu pracy wlicza się okres, w którym kierowca pozostaje w gotowości do pracy – np. podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek. Obowiązkowa 15-minutowa przerwa przy dobowym czasie pracy przekraczającym 6 godzin również się do niego wlicza. Dlatego sam czas jazdy kierowcy zawodowego ma niewielkie znaczenie. Wszystkie powyższe czynności muszą być natomiast ewidencjonowane.

Do ewidencji czasu pracy kierowcy zawodowego nie wlicza się natomiast:

• czasu dyżuru, jeżeli podczas jego trwania kierowca nie wykonywał pracy,
• nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu,
• nieprzerwanego odpoczynku dobowego,
• przerwy w pracy (w przypadku realizacji przerywanego systemu pracy).

Podczas obliczania czasu pracy kierowcy należy mieć na uwadze wszystkie powyższe restrykcje. Dokładne monitorowanie przepracowanych godzin jest możliwe dzięki tachografowi (obowiązkowo montowanemu w pojeździe) oraz karcie kierowcy.

Warto sprawdzić: Jak prawidłowo wykonać zdalny odczyt tachografu?

Harmonogram pracy kierowcy – co trzeba wiedzieć?

Pracodawcy zatrudniający kierowców zawodowych muszą obowiązkowo przestrzegać zasad związanych z maksymalnym czasem pracy. Jest on mierzony w wymiarze dziennym, tygodniowym i dwutygodniowym. Jak powinien wyglądać harmonogram pracy kierowcy?

Dobowy czas pracy kierowcy zawodowego

Dobowy czas pracy kierowcy zawodowego jest rozliczany w wymiarze 24 godzin. Zaczyna się w chwili rozpoczęcia pracy kierowcy. Dobowy limit czasu pracy wynosi 9 godzin, ale dwa razy w tygodniu może on być wydłużony do 10 godzin. Pozwala to sprawniej realizować zaplanowane działania, szczególnie w przypadku nieprzewidzianych opóźnień.

Po pracy kierowca musi odbyć nieprzerwany 11-godzinny odpoczynek (w trybie standardowym). W trybie skróconym (dopuszczanym 3 razy w ciągu dwóch tygodni) odpoczynek dobowy może trwać 9 godzin. Odpoczynek regularny może zostać podzielony, przy czym jego pierwsza część musi trwać nie mniej niż 3 godziny, a druga – 9 godzin.

Ponadto kierowcy muszą korzystać z przerw podczas pracy – na każde 4,5 godziny pracy przypada 45 minut odpoczynku. Może to być jedna przerwa lub dwie (15-minutowa, a następnie 30-minutowa).